گاهی در دعاوی پیش می آید که کارشناس رسمی دادگستری به دلیل وجود برخی موانع قادر به ارائه نظریه صحیح و مطابق با واقع نباشد ؛ یعنی کارشناس به لحاظ وجود موانعی دارای نفع شخصی در دعوا باشد و یا اینکه به دلیل خصومت با یکی از طرفین دعوا ، نظر وی تحت تاثیر قرار گرفته و یا اینکه شائبه اظهار نظر نادرست در وی به وجود بیاید . در این صورت هر یک از طرفین دعوا که اظهار نظر کارشناس ممکن است به زیان او باشد ، می تواند ایراد رد کارشناس رسمی دادگستری را مطرح نماید .
جهات و موارد رد کارشناس رسمی دادگستری همان مواردی است که در قانون آیین دادرسی مدنی برای رد دادرس مورد پیش بینی قرار گرفته است . به موجب ماده 91 قانون آیین دادرسی مدنی جهات رد دادرس شامل موارد زیر است :
– قرابت نسبی یا سببی تا درجه سوم از هر طبقه بین دادرس با یکی از اصحاب دعوا وجود داشته باشد ؛
– دادرس ، قیّم یا مخدوم یکی از طرفین باشد و یا یکی از طرفین ، مباشر یا متکفّل امور دادرس یا همسر او باشد ؛
– دادرس یا همسر یا فرزند او ، وارث یکی از اصحاب دعوا باشد ؛
– دادرس سابقا در موضوع اقامه شده به عنوان دادرس یا داور یا کارشناس یا گواه اظهار نظر کرده باشد ؛
– بین دادرس و یکی از طرفین و یا همسر یا فرزند او دعوای حقوقی یا جزایی مطرح باشد و یا در سابق مطرح بوده و از تاریخ صدور حکم قطعی دو سال نگذشته باشد ؛
– دادرس یا همسر یا فرزند او دارای نفع شخصی در موضوع مطروح باشند .